ŞİMDİ GÜLERSİN DEĞİLMİ?
Ulen Anadolu!
beni bu kapılara, sen uşak ettin
Ne olurdu, adın gibi doğurgan
adın gibi bereketli olaydın
Ben ki, bu Milletin efendisi
ben ki, bu toprağın bereketi
kurudu döl yatağın,
kurudu, göğünde göz yaşların
göç tuttu da
yağmura keser bulutların
hasret kaldım, bir dilim ekmeğe,
bir karış toprağa,
gözünde gülüşe, yavrumun
Düştüm ya !
şimdi, gülersin değilmi?
Hangi ana! ah ederde yavrusuna
salar namert illere?
Nasıl? bir ana aç koyarda
salar gurbete ?
Anadolu! Ana'm oldun Ata'm oldun
umudum hasretim oldun
düştümde alacasına yollara
Ana'mdır aç koymaz dedim
İçimde acı, elde nasır
yorgunluk hiç koymaz dedim
Göçtüm ya!
şimdi, gülersin değilmi?
Şehir dedin, yar dedin,
istikbâlin var dedin
O verirdi de,sen neden vermedin?
bir ömür düştüm yoluna
bir adım olsun gelmedin
orda ağa, burda patron
kimlere köle ol dedin
ekmek tavşan ben tazı
kovalarım yıllardır
Yoruldum ya !
şimdi, gülersin değilmi?
Sabır dedin, kıskandırdım Eyüb'i
Emek dedin, bıktırdım o toprağı
Hasat dedin, çok bekledim ocağı
Kurudu da toprağının döl yatağı
Adım asi'ye çıktı, el kapısında
Dama düştüm ya !
şimdi, gülersin değilmi?
Peşindeydim, ben bir dilim ekmeğin
Ne edeyim, benim olmayan malın
Kıymetinimi bildin, benim gibi hamalın
Değerimi var, aç karına temiz havanın
Mezarıda olmuyor buralarda ölenin
Sahipsizim, kimsesizim, yılgınım
Öldüm ya !
şimdi, gülersin değilmi?
14 Mart 2006 /İst
Alkadraz_Kuşcusu
Kayıt Tarihi : 15.3.2006 11:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!