Şimdi Gözlerin Akşam

Şimdi gözlerin akşam, hem sensiz hem bensiz, hemde adressiz ilişiksiz; bir mektup ellerimizde yaşam.

Çık gel şimdi yüreğim tenha
Biraz yağmur var, biraz efkâr
Bir çocuk sızıyor gibi düşlerime
Hem usul hem kalabalık hem hilekâr
Çık gel akşama var biraz daha
Sensizlik taş gibi düşüyor gözlerime.

Çekip gidiyor ellerin eyvah!
Bir rüzgârın değmesi gibi saçlarına
talan bu kalbim, dayan
bozgun uğramasın sokaklarına
şimdi gözlerin akşam, eriyor ah!
Kurumuş bir karanfil oluyor zaman.

Ne çok yorulduk hiç sebebsiz
O sokaklar hala bekler mi bizi
Pervazlarda güvercin, ayrılık
Bir de sözlerin yakar içimizi
Gelip geçer mevsimler habersiz
Düşer kalbimize malum ve ılık

Nerde kaldı eskiyen gözlerimiz
Eski defter sayfaları gibi hüzünlü
Unutulmuş, terkedilmiş günler
Kimbilir belki açar yine yazgülü
Belki de bu son sözlerimiz
Unutulmuş, terkedilmiş günler.

Şimdi adın yalan, hem sahipsiz, hem tarifsiz
hem de sessiz kimsesiz; bir isyan kalbimizdeki talan.