(Kazım Koyuncu'ya)
“Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya. KAZIM KOYUNCU “
Sesinde yanlış öykülerin yorgunluğu
gidişinde sitem var
aşkları şarkılardan alıp
takmışsın yüreğine
söylesen ziyan
azalır, çoğaltmakta olduğun her dokunuşta
dokunma…
tarihine not düştüğün takvim yaprağının
başka yeri kalmadı
yazmayacak senden olanı
aldanma
şimdi git
yaslandığım her dağ yangın yeridir biraz
kaçaklıktır
demlenir çaylar
dumansız ve ateşsizdir militanlar
şimdi git
sıcaklığı eksilmesin türkülerin
düşürebilirsen tetiği durma
yol uzun, yolcular mütevekkil
şimdi git
git
19-20-07-2005
Tayfun IşıldarKayıt Tarihi : 21.7.2005 11:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!