Şimdi Gidiyorsun. Şiiri - Fırat Yetiş

Şimdi gidiyorsun..
Bileklerimde bıçaksız intiharlar..
Kirpiğimin üstünde kurşun yemiş
Göz yaşları..
Dilimin üstünde, gitme özlerim..
Gitme sensiz neylerim..
Gitme Beni hiç eylersin..
Nefesi tükenir şiirlerin
sabah çayları öksüz kalır..
kitaplar tozlanır, kahveler tatsız olur,
içimde baharından vurulmuş düşler uyanır
Gidişini daha fazla izlemeye mecalim yok
Gecenin karanlığı banada müsade..

şimdi gidiyorsun..
Kaldırımların soğuğu çöker nefesime..
Sen yoksun ya sobanında canı cehenneme
içimin kuytusuna çökmüş karanlık..
Adının geçmediği şarkıları kim dinler,
Sende kokmazsın ki, ormanda kim koşar..
susarmıyım sanırsın ;
önümde ki bardağa sen dolmazsan..
Kar bile yağdığı dağlarda kalmadı..
Bir sen azalmıyorsun yürek volkanında,
Gittiğin kadar hala duruyorsun..
anlayacağın cancağızım..
Ne ileri nede geri..
Bende her şey hala Senin gibi..

Şimdi gidiyorsun
Bahar gelir çimenler tutar..
Sana sarılışlarım gelir aklıma..
Sonbaharda yaprak düşer dalından..
Ruhuma bıraktığın yaralar harlanır.
Tanımadığım çocuklarla ağlıyorum..
lafı dönüp dolaştırıp sana getiriyorum
bizleri ıslatmak isteyen yağmur,
ağaçların arasına gizlendi..
Gülüşünü bekleyen güneş inzivaya çekildi
Saç telin düştü alnımın pervazına..
Kokun nemlendi omuzlarımda..
kaç asır geçti sesinden bi haber?
Oysa daha dündü elveda demen,
söylesene cancağızım..
Nedir bu içimde ki depremler..