Şimdi Gider Oldu Gönül...

Şimdi gider oldu gönül, kalanlara ne desin ki?
Kalanlara nasihatim, suya yazı, uçar gider...
Uçsun gitsin şu sayfalar, zamana kim, ne desin ki?
Yapboza dönmüş hayatım; ecel gelir, bozar gider!

Lezzeti boş, tadı yalan... Dünya bundan ibaretmiş.
Çocukken hayatlar özgür; yaşlandıkça esaretmiş.
Neden bunu fark etmedim, beni yakan “nihayet”miş...
Bir “son”u varsa hayatın, ecel gelir, biter gider!

Baksam geriye kaos... Önüm zaten meçhul deniz...
Bir meçhulün peşindeyiz; “siz”ler, “biz”ler, hepimiz...
Bir hayale harcadıksa, demek ki biz deliymişiz!
Devamı yoksa hayatın; bir 'son' gelir, keser gider...

Allah’ım, yokluk kötü... Cehennemden bana beter!
Başka azaba gerek yok, “yokluk” dense bana yeter!
Yokluk için var olmadı, bunca varlık ve beşer...
Cenneti varsa hayatın; cümle keder uçar gider...
Ahmet de bu umut ile, ömür boyu yaşar gider...