Gelmenin Zamanı mıydı? Şiiri - Bayram Ataç

Bıraktığın o koru, tam da kül etmişken
Cemalini suretini, kokunu unutmuşken
Kendi hayalimde, bir dünya kurmuşken
Gelip de bu koru, harlamanın zamanı mıydı?

Resimlerini bile bir bir, yırtıp yakmıştım
Kalbimin isyanına rağmen, söküp de atmıştım
Ben kendime tamda deli hırkasını, takmıştım
Yaram kabuklanmışken, şimdi gelmenin zamanı mıydı?

Giderken arkana dönüp, alaycı bakışını
Nedensiz yere, yüreğimi korlarda yakışını
Baharımı çalıp da bana bıraktığın o kışını
O kışımı yaz etmişken, çıkıp da gelmenin zamanı
mıydı?

Yıllarca senin için, döktüğüm göz yaşımı
Buruşturup da çöpe attığın, o saf aşkımı
Kimselere bildirmeden, yaşadığım o acımı
O acımı dindirmişken, çıkıp da gelmenin zamanı mıydı?

Kalbime bıraktığın yara, zalim çok derindi
Kalbim yıllarca kırık, küskün küskün gezindi
İhanet etmeseydin, kalbimin köşesi yerindi
O derdini unutmuşken, çıkıp da gelmenin zamanı mıydı?

Unutmuştum, koklamaya doymadığım saçlarını
Kalbimden söküp atmıştım, o saplanan kaşlarını
Affetmiştim, bütün geçmişte olan, suçlarını
Maziyi tamda silmişken, şimdi gelmenin zamanı mıydı?

Suretini görmez olmuştum, rüyamda düşlerimde
Hançerler saplamıştın, her çekip de gidişlerinde
Adın geçmez olmuştu, yazdığım mısraa şiirlerimde
Şimdi gelip de bana, ağıt yazdırmanın zamanı mıydı?

Uykuya hasret gözlerim, uykuyla barışmışken
Hayata küs olan gönlüm, insanlara karışmışken
Tam da senin yokluğuna, benliğim alışmışken
Gelip de zalim uykularımı, bölmenin zamanı mıydı?

Sen gittikten sonra, mutlu bir yuva kurmuştum.
Acını unuttuktan sonra, çok da mutlu olmuştum.
Senin bıraktığın yarayı, tamda dağlayıp sarmıştım.
Dağladığım o yarayı, gelip de kanatmanın zamanı mıydı?