Şimdi geceler sarılsın yüreğine

Şimdi geceler sarılsın yüreğine…

Güne kavuşan gözlerim, yüzüne bakmak istiyor.
Sokakların gözyaşlarında, duygularım ıslanıyor.
Sensizliğim bir uçurum olsa da, yalnızlığım sarıyor.
Derin iç dünyamın tepelerinde, aşkım dolanıyor.

Sus konuşma sözlerin deprem, yüreğim sallanıyor.
Sessizliğin yamaçlarındayım, kayboluşum adımlıyor.
Yüreğimin kayalıklarına çarpan, sevdam haykırıyor.
Umudun kollarından saldım, kaderim değilsin…

Öyle bir yaman çelişki, soluduğum hayat bile yalan.
İçimdeki ektiğim gül bahçelerim oldu talan.
Aşkımı yüreğinde terk edip, beni soğuk gecelere salan,
Sende yalnız kaldın şimdi, geceler sarılsın yüreğine…

Anla değer veripte, anlamsız bir şey gibi hissedince,
Kendini salıverip te, hayatın rüzgârlarında serpilince,
Kuruyan bir ağaç dalındaki, yaprak misali sararınca,
Yüreğinde kanıyan duygularına merhem olamayınca…

Oktay ÇEKAL
26.10.2015-01.28