Şimdi Eylül Şiiri - Ayşe Mızrak

Normal bir vakit olsa anlatırdım ama şimdi EYLÜL...
Yapraklar dökülürken,
Herkese nasip olmayan dertler demlenirken içimde,
Vakit öyle sıradan bir gece değilken anlatamam.
Hiçbir şiir yakışmaz şimdi bu derde,
Hiçbir söz teselli edecek güce muktedir değil;
Deva derde derman olabilemez.
Ölüm de bir kurtuluş değil.
Anlatamam ki anlayamazsın.
Eylül, sevdam benim;
Derde müptelâ, derde âşık oluşum
Tedirgin etmesin seni.
Herkese nasip olmaz derdimin,
Dermanını aramıyorum.
Yapraklar usul usul dökülüyor içimin yeryüzüne,
Ortalık ayrılık sarısı...
Gözlerinden billûr mu düşüyor?
Kaldır başını, bak yüzüme, anlarım seni:
Meselâ elini tutarım,
Seninle yaprak dökerim,
Eser gürlerim,
Efkârlı türküler söylerim meselâ...
Anlat... Seni anlarım,
Eylül beni anlar, ben susarım Eylül’de...
Üzgünüm dostum.
Eylül geçince belki ama belki ben de anlatırım.
Eylül...
Her Eylül yaprak dökerim sarı sarı.
Eylül ki susuşum,
İçime dolu dolu dertleri dolduruşum...
Sorma: “Nedir derdin bu kadar?”
Yorgunum, anlatamam.
Vakit gecelerden Eylül’se sus-ma-lı-yım...
Yapraklar, hışır hışır savrulurken rüzgârda,
Kusura bakma dostum
Şimdi kay-bol-ma-lı-yım....