Şimdi eşyalarını topla,
Burayı terk ediyoruz.
Sen zorunluluklarından, bense mutsuzluktan kurtuluyorum.
İstemeyerek yaşamak güzel gelmiyor kulağa,
Aşk koparılmayı bekleyen nükleer bomba gibi olgun,
Şimdi eşyalarını topla,
Oraya gidiyoruz.
O keşfedilmemiş bir galaksi.
Renklerin varlığına ispat gerektiriyor.
Köklerini yedi kat aşağıda sırlara dayandırmış, uyuyor.
Şeffaf adımları suratımıza atılırken beklemek ve sabretmek mi?
Dünyanın çevresini altmış iki günde çevreleyen soyut bir duvarı deldik,
Katmanlar arası geçiştir bunun adı,
Ve aşk.
Şimdi eşyalarını topla,
Bizi kurtarıyorum.
Kayıt Tarihi : 1.7.2015 03:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!