Bir uçurumun kenarıydı seni tanıdığımın baharı ve seni gizlice izleyişlerim ise günahlarımın en ağırı… Usulca yanaşıyorum yamacına. Tutunmasam sesine, tutunmasan gülüşüne düşeceğim sanki gözlerinin dehlizlerine. Biliyorum; Bıraksam ellerine yüreğimi, erir tüm buzdan kalelerim. Biliyorum; konuşsam sesinde solar cümlelerim ve biliyorum ki söylesem içimden geçen her şeyi, bütün büyüsü bozulur evrenin. Düşlerimi yitiririm, bir de sahip olamadığım gözlerini…
Zehirlediğim ruhumu kanatsa kirpiklerin, aksa zehrim içimden, dökülse yaşadığım şehrin nehrine yine de kurtulamıyor yüreğim mengenesinden ellerinin ve ellerin oluveriyor uykularımın cellâdı… Şimdi düşsem yamacından, bütün büyüsü bozulur gecenin, Uykularımı yitiririm, bir de sahip olamadığım gülüşlerini…
Tırmanırken eteklerinden yukarı, tutunabildiğim tek senli düşüncelerim. Yalın ayak çıkıyorum ulaşılmaz dudaklarına, pişmanlıklarım yolumda cam kırıkları, keşkelerim ise gül dikeni sanki… Şimdi düşsem yamacından, büyüsü bozulur dünyamın, aklımı yitiririm, bir de sahip olamadığım güzelliğini…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta