Şimdi Düşsem Şiiri - Alperen Karadağ

Bir uçurumun kenarıydı seni tanıdığımın baharı ve seni gizlice izleyişlerim ise günahlarımın en ağırı… Usulca yanaşıyorum yamacına. Tutunmasam sesine, tutunmasan gülüşüne düşeceğim sanki gözlerinin dehlizlerine. Biliyorum; Bıraksam ellerine yüreğimi, erir tüm buzdan kalelerim. Biliyorum; konuşsam sesinde solar cümlelerim ve biliyorum ki söylesem içimden geçen her şeyi, bütün büyüsü bozulur evrenin. Düşlerimi yitiririm, bir de sahip olamadığım gözlerini…

Zehirlediğim ruhumu kanatsa kirpiklerin, aksa zehrim içimden, dökülse yaşadığım şehrin nehrine yine de kurtulamıyor yüreğim mengenesinden ellerinin ve ellerin oluveriyor uykularımın cellâdı… Şimdi düşsem yamacından, bütün büyüsü bozulur gecenin, Uykularımı yitiririm, bir de sahip olamadığım gülüşlerini…

Tırmanırken eteklerinden yukarı, tutunabildiğim tek senli düşüncelerim. Yalın ayak çıkıyorum ulaşılmaz dudaklarına, pişmanlıklarım yolumda cam kırıkları, keşkelerim ise gül dikeni sanki… Şimdi düşsem yamacından, büyüsü bozulur dünyamın, aklımı yitiririm, bir de sahip olamadığım güzelliğini…

Kabulüm mümkün değil gül bahçene. Düşünce suçlusu bu yürek, Yasaklı yayınlar gibi cümlelerim. Konuşsam gül bahçen bozgun yer, Sussam virane şehirlerden beterim. Haykırsam sesimi sürerler. Sesine hasret, yüreğine sürgün, göz bebeklerine hüküm verirler sevgili... Şimdi düşsem yamacından, büyüsü bozulur kâinatın, özgürlüğümü yitiririm, bir de sahip olamadığım ay tanrıçası tenini…

Hangi teselli telafi edecek içimdeki ince sızıyı. Varsam dizlerine ki biliyorum her şeyin bende başlayıp bende biteceğini, kelimelerin kifayetsizce yüzüme çarpacağını ve suskunluğumda boğulacağımı. Biliyorum hikâyenin sonunu. Konuşsam, yüzünden düşeceğim bin parça, konuşsam yıkacağım kuralları, tabuları… Şimdi konuşsam, büyü bozulur, her şeyi yitiririm, bir de sahip olamayacağım seni sevgili…

Alperen KARADAĞ
26.05.2010