Şimdi Değilse Ne Zaman ?

Yıllar geçmiş üstünden;

Kendinden emin dokunuşlarla bir şeyler yazmamanın,

Her dokunuşunda ruhunun ihtiyaçlarını apaçık görebilmek ürkütür.

Ve her kelimede ayrı bir şikayet.

Acıyla beslenmek içerden yakmaz mı bedenini,

Bir kere yanmış olan daha kolay yanar..

Bir kaç kıta uzaklıklı hisler,

Birbirine komşu gibi nakışlanır.

Nefes almayı unutma nasıl aldığının bir önemi yok. Bir şeyle savaşmak zorunda olmadığını anlat beynine kelimelerin gücüyle. Hatırla, neydi onlar. savaşmak zorunda olmadığındı, nefes almaktı nereye gittiği önemsiz nerden geldiği nerden alındığı araya kimlerin sokulduğu önemsiz sıradan küçük bir kaç nefes. Kararlardı.. Aldığın kararlardı. Ne.. Neydi onlar.? Hadi ama yirmi beşlik dede biraz çalıştır şu makineyi toz tutmuş üstü, sen bir de Toza sor. Ürün yerleştirme ve ardından tekrar nefesi hatırlama. İki sikik nefes ardından konuya dönme çabaları. Üstü kapalı cümleler ikinci bir okunuşta anlaşılmayabilen. Konuları kafada birleştirme özelliği yavaş yavaş ve çoktan eritilerek tüketildiği için anlamca kafada yakın kelimelerin artarda fırlatılması. Sürrealist yazı.

Yarım kalan cıgaradan bir duman daha yapıştırmak sayfaların birine ve devam etmek. Her şey biraz -mek ve -mak. Nefesi hatırlamak ve üç sikik nefes alışın ardından buldum.. Aldığım kararlar. Tekrar bir siktim çoktan beynimi telaşı sonrası kendiliğinden bir uzlaşı. Ama kararlar yine yok. Annemin dağınıklığından bahsettiği evimizden daha dağınık bir kafa. Kafamı dağıtmak istiyorum. Ve bunun ondan fazla yıldır tekrar ettiğini düşünün. Korkunç yazgı berbat bir döngü. İyi ki bir tragedya bu gerçek bir an değil..