Gözlerini yıka, yalan aşkları görmesin. Bedenini yıka, kahpeliklere bürünmesin. Ellerini yıka, sahte aşklarla kirlenmesin...
Hani gördüm seni. Bir bayram saatleri... Bak karşılaştık işte. Kafanı çevirdiğinde beni görüşün, öylece donup kalışın... Seni farkettiğimdeki durgunluğum, hızla çarpan kalbim ve dökülen gözyaşlarım eşliğinde geçti dakikalar... Şimdi daha iyi anlıyorum nedenini, şimdi daha iyi anlıyorum beni gerçekten severken gittiğini... Ama anlamıyorum, benden sonra ellere değer vermeni...! Ve şimdi daha iyi anlıyorum, kapında sabahlamaların anlamsızlığını. Şimdi daha iyi anlıyorum ki seni canımdan çok sevmişim esmerim... Ve biliyorum o günler geri geliyor işte... Uykunun haram olduğu, sensizliğin en çok hissedildiği zamanlar...
Çok zaman geçti sevdamızın üstünden, çok isimler yer aldı kalbinde. Biliyorum, duydum seni ellerden... Hatta senden... Yeminler bozuldu, sözler yalan oldu. Aşka canlar konuldu, bu gönül hep sustu. Şimdi sıra sende gönlüm konuş doya doya...
- Çok çektim bu esmerden. Yalan bakışları, sahte gülüşmeleri, özündeki kahpelikleri. Hepsi darmaduman etti beni. Hepsi kan ağlattı gecelerce. Gözyaşlarım hayallerimin süsü olmuştu. Ve gözyaşlarım çok fazla geldi İstanbul'a. Sel aldı bu şehri. Seni de beni de bırakıp bize kıydı. Pis sularında yuttu sevdamızı. Kabullenmek zordu ama oldu. Olmalıydı...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta