Şimdi çocuk olmak vardı İstanbul'da. Tek derdi kaybettiği sevdiği yada benliği değil, misketleri olmalıydı... Kanayan yüreği değil dizleri acı vermeliydi. Ne geciken faturalar nede eve ekmek götürme telaşı, tek koşturması topu olmalıydı. O masum gülücükler yerleşmeliydi minicik yüzüne. Saçlarına sevginin eli değimeliydi. Yılların kahpeliği değil. Dedimya şimdi çocuk olamak vardı İstanbul'da. Kalbindeki çocuğa iyi bak emi...
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
