Şimdi çocuk olmak vardı.
Kirli, sömüklü kazaklarıyla.
Sokaklarda doyasıya koşmak vardı.
Rengarenk pijamalarıyla.
Şimdi yaşamak vardı.
Minnacık bedenleriyle.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Çocuk olduğumuz günlere dönemiyorsak ta.
içimizdeki çocuk olalım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta