Şimdi Çocuk Olmak Vardı

Şimdi çocuk olmak vardı,
Hiç bir şey umurunda olmadan top koşturmak,
Şimdi çocuk olmak vardı,
Sabahtan akşama kadar oyun oynamak…
Şimdi çocuk olup bahçelerden erik çalmak vardı,
Ev sahibi sopayla peşimizden koşarken,
Kahkahayla gülmek vardı,
Bahçeye kurulu salıncakta sallanmak vardı,
Akşam ezanı okuduğunda,
Annemizden azar yiyip ağlayarak eve dönmek vardı,
Çarşıda gördüğümüz basit bir oyuncak için,
Babamıza yalvarıp para istemek vardı,
Parayı alıp da çarşıya gittikten sonra,
Daha iki saat geçmeden, oyuncağı bozmak vardı…
Her sabah kalkınca “tomi” ile oynamak vardı,
Sonra çarşıya gidip gazeteyi aldıktan sonra,
Eve dönüp patates kızartması yemek vardı...
Sonra sen vardın,
Yeşil gözlerin ve altın sarısı saçlarınla sen,
Seninle saatlerce oyun oynardık,
Aramızda bir çocukluk aşkı vardı,
Tertemiz bir “çocuk sevdası” idi bizimkisi,
Yalanı, dolanı yoktu vefası vardı,
Yalanlarla tükendi sevdamız şimdi,
O zaman benim olan bir yar vardı,
Şimdi ikimiz ayrı ellerdeyiz,
Ben yalnız kaldım,
Çocukluk aşkımsa, başkasına vardı…
Şimdi çocuk olmak vardı,
Tertemiz, günahsız, yalansız,
Şimdi çocuk olup seninle oynamak vardı,
Masumca, sevgi dolu ve kuralsız…