Şimdi çıkıp gelsen, "seviyorum" desen, inanırım. Onca zamana, onca uzaklığa, içimde birikmiş kırgınlıklara rağmen, gözlerime bakıp tek bir söz etsen, her şeyi unuturum. Çünkü içimde hâlâ seninle dolu o boşluk var, hâlâ bir yerlerde dönmeni bekleyen o kırılgan umudum var.
Şimdi gelsen, kapıda dursan ve "seviyorum" desen… Belki bir an tereddüt ederim, belki gözlerimde biriken sorular dökülür yavaşça. Ama içten içe biliyorum, tüm o yanılgılarıma rağmen, sevdiğim insanı affedebilmek için o tek sözü bekliyorum. Çünkü bazen kalp, kendi yarasını sarmak için yine aynı söze inanmak ister.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta