Şimdi Çıkıp Gelsen Seviyorum Desen İnanırım

Şimdi çıkıp gelsen, "seviyorum" desen, inanırım. Onca zamana, onca uzaklığa, içimde birikmiş kırgınlıklara rağmen, gözlerime bakıp tek bir söz etsen, her şeyi unuturum. Çünkü içimde hâlâ seninle dolu o boşluk var, hâlâ bir yerlerde dönmeni bekleyen o kırılgan umudum var.

Şimdi gelsen, kapıda dursan ve "seviyorum" desen… Belki bir an tereddüt ederim, belki gözlerimde biriken sorular dökülür yavaşça. Ama içten içe biliyorum, tüm o yanılgılarıma rağmen, sevdiğim insanı affedebilmek için o tek sözü bekliyorum. Çünkü bazen kalp, kendi yarasını sarmak için yine aynı söze inanmak ister.