Şimdi Cehennem.. Şiiri - Sevilay Yücedağ

Şimdi Araf
Gölgeme bile söz geçiremediğim
Gitmekle kalmak arasında
O ince çizgideyim
Kanımı yaktım
Kör aşkın dipsiz kuyusunda
Kendimden oldum
Günaha batmış ölüler
Sırtımı sıvazlar
Put olur bir başka donarım
Benden sana geriye
Şu biçimsiz resim kalır
Gece kanar kendi içinde
Düşkırıklarım sinesine saplanır
De haydi kaldır başını
Bir ihanetin kırk yıllık hatrı var
Şafak utanır kendinden
Ay tükürür yüzüne
İşte o an
Resmi çizilmemiş aşk donar..

Şimdi unut
Umudun elleriyle işlediğim
Sol yanında benimsin yazılı
Oysa
Yabancı saçlara revan ettiğin
Boynunu saran gri kefyayı
Unut
Uğrunda kaç bin kez öldüğümü
Çatlatıp toprağın ardamarını
Sen ülkemsin dediğim günü
Hey sen
Kınında duramayan kahpe ihanet
Nereye gömdün masumiyeti
Gördün mü
İştar’ın şavkında yıkanan sevdalar öldü
Birikmiş ahımın ömrü salınırken ardında
Bir mermiyle bin defa vuruldum sokağında
Sustum
Son eylemimdir aşka
Haydi
Matemini sallandır halaylar da
Lori de ağıdın yakılsın...

Şimdi cehennem
Canım düştü namluya
Bir bilsen
İhanet kucağımda barut
Çekilmiş pimi
Şakağımda patlamış
Hangi günahın bedeli
Hangi yakılmış aşkın
Bu z/amansız ölüm
Şimdi git
Aydın olsun gözün
Sen sen olalı
Hangi güneş göğsünde parlar
Hangi aşk sana yanar
Hangi diyar dört mevsim yaşar
Şimdi cehennem
Şimdi ölüm
Şimdi söyle iki gözüm
Hangi karanlığın sırtında ay doğar..