Geçen zamanı tersten yürürüm, kuşkulu adımlarım düz.
Çocukluğum bir avuç umuttu, gecemse düşlerle gündüz.
Hayata dolan davetsiz, arsız kalabalığı yarmak zor.
Kalabalığın hırçın gayesi yaşama sinsi bir dekor.
İnadına saf olmak isterim, tüm ters akışlara karşı.
Hayat? Bir sınav, küçük bir geçit; öteye uzayan çarşı.
Büyümek, sona yürümek; müthiş korku, büyürken kirlenmek.
Büyük teselli, taze bir soluk; yeşil vahada dinlenmek.
Nemli gözlerle uzağa giden yolculara el sallarım.
Beklerim ki her gün çiçek açsın çocuksu, ince dallarım.
Çocukken, beni saran müthiş bir soru gelirdi art arda.
Çocuklar niçin ölür savaşta, gözyaşları sokaklarda?
Sorularım tüm safiyetiyle yönelirdi büyüklere.
Şimdi büyüdüm ya, bunu sormak kaldı yine küçüklere!
11 Nisan 2004 Pazar, Danimarka-Køge 23.27
5+5+8
Kayıt Tarihi : 5.7.2004 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi büyüdüm ya, bunu sormak kaldı yine küçüklere!
bir de şu büyükler kendilerine gelseler...
Büyüdün sen dediler,
anlayamadım neden ????
Tebrikler Sn.Ünsal...
Şimdi büyüdüm ya, bunu sormak kaldı yine küçüklere!
Duygulu ve duyarlı yüreğine sağlık şair..........
Mükemmel dizelerdi.... Mükemmel bir şiirdi....
Tebrik ederim..........
Selam ve saygılarımla................
Sevgi ve muhabbeterimle....
Çocuklar ölüyor savaşlarda, gözyaşları sokaklarda?
Üstad yüreğine sağlık tebrikler güzel şiirin için selamlar
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (18)