Şimdi bırak beni Şiiri - Tanju Çubukçu

şimdi bırak beni sormayı!
nasılım, ne haldeyim boş ver...
nasılsa sen beni;
seni anlatmaya başladığımda anlayacaksın.
sana döküldüğüm, özlemlerimde bulacaksın beni.
tel tel saçlarının kokusunu nasıl da severdim...
hele o gözlerin, kısık bakan gülen gözlerin.
yüzünde bir mahcupluk da vardı.
benimle konuşurken;
ellerini göğsünün üstünde tutardın
ve telaşlıydılar ovuştururken sen.
sanki bir fırsatını bulsa,
tutacaktı ellerimi ellerin...
her gün bir gazeteyle koşar gelirdin,
anlamadıklarını, güya bana sorardın...
zaten senin de derdin, ne haber ne de makaleydi.
maksat muhabbet, gazete de bahanesiydi...
seni bana getiren, ama en güzel vesileydi...
ben açıklardım anlayamadıklarını,
sen de dinlermiş gibi yapar,
gözlerinle gözlerimde cevaplar arardın.
şimdi ise ben cevaplar arıyorum,
senin bu manasız sessizliğinde...
haydi kap bir gazete, koşarak gel.
artık benim de sana soracaklarım var...