Şimdi bir başlarım kim bilir kaç gün sü ...

Kilitli gizli oda
anıların saklandığı o oda
yasaktı başkalarına

kilitliydi hep kapısı
ve sen bir seferinde
üzerine kapının ölüm işareti simgeleyen
bir kağıt yapıştırmıştın

rüya mıydı
yoksa oldu mu böyle bir olay
anlam veremiyorum
doldurup tıka basa benimkileri de
çektim perdelerini
hiç bir şeyin
değiştirmeden yerini

bir mabetten çıkar gibi
son bi kez bakıp çıktım

ince bir ışık sızıyordu çarptı son anda gözüme
perdenin aralığından bir ışık huzmesi

o sendin
ve sen her yerde
her yerdeydin

hiç ayrılmayan yanımdan
ve hep içiçeyken
seninle uzun şiirler gibi uzuun uzun olmaz mıydı sevişmelerimiz
gözlerimiz gözlerimizle
ellerimiz ellerimizle

ve ne çok sevişirlerdi üşüdüklerinde
ellerimizde eldivenlerimiz

asla ayrılmaya olmazlardı razı
bu kadar sevebilir miydi insan tanımadığı birini
ve ne çok sevişirlerdi üşüdüklerinde

kaşe ceketlerimiz bile
hasret sevgiye

gizli odanın gizli dolabındaki mor çekmeceye
dizdim gün aydınlarını
bilsen ne çok aydınlık
ne çok gün

yine nüksetti o marazi hallerim
bu dert yaşatmaz beni
ölürüm sevgili ölürüm

yazılar mı nemli nemli
dışarda yağmur mu var
daha çok hasta ediyor beni bu havalar da

bir alt çekmeceye şiirlerini
yazık ki bir fotoğrafın yok
kilitledim kalbim gibi çekmeceleri de

anıları naftalinleyip
güneş alan pencerenin tam karşısındaki duvara astım
duvarlar da ağlıyordu

dayanamaz oldum artık bunca zamanın ayrılığına
eşiğe küçük bir zarf düşmüştü
kaldırdım yerden

ah yine ayrılık kokan sanal bir name
her doğum günümde

ve her hafta hilafsız gönderdiğin o pembe zarflar
hasret ve sen kokuyordu her seferinde

belki de artık zamanı gelmiştir
bir yerlerde karşılaşmalıyız

şimdi bir başlarım dedim ya
arkası gelmez
yazacak o kadar çok şey var ki
bitmez bu serüven

camın önündeki ağacın dallarına
Japon fenerleri asıyorum rüyalarımda
dört mevsim bahar oluyor seni bir gördüğümde
ve çiçekleniyor kalbim pıtırcık pıtırcık

sanki kelebek vadisi yüreğim
uçuşuyor kelebekler rengarenk
ömürlerini mi uzatıyor ne
sana olan aşk'ım

şimdi yaldızları daha bir parlak
ömürleri daha uzun

farz oldu bin yıl daha yaşamak
yüz yıllıkaşklarıma inat

geçen şu koca yıla bir bak
her şey ne çabuk eskiyor

senin şehrin hep böyle gizler mi seni
bencil ve kıskanç

insan bu kadar mı sever hiç görmediği birini
bu kadar mı sevebilirsin

aşk için
aşk için

değmez mi be yaşamak

mutlu yıllar

24/Aralık/2012/Pazartesi/Ankara