Bir zamanlar!
Bir yar vardı.
Gecenin matem karasında,
Yakamozlar içinde kaldık.
Sabahın ilk saatlerinde,
Birimiz güzel gül,
Birimiz bülbül olmuştuk.
Şimdi ölümlü dünya da,
İki yabancı gibi olduk.
Yüreklerimize, dargınlığı,
Bir marifetmiş gibi,
Hiç sonumuzu düşünmeden,
Öğretip ve hediye ettik.
Birimiz, güzel gül iken,
Siyah renge büründü.
Birimiz de bülbül iken,
Şakımaya küsüp,
Hicrana büründü.
Şimdi ben!
Gözyaşlarımı,
Sahte gülmelerde, gizliyorum.
Kimseler yokken,
Gözümden katre katre, akan yaşlarımı,
Yalnızlığım için, nöbet tutturuyorum.
Sanki yüreğimde,Bin asırlık hicran yarası var.Vuslat düşünceleri de,Yaralı ruhumu, avutamaz oldu...
27.04.2012 13:41:39
Bilgehan EmirşanoğluKayıt Tarihi : 27.4.2012 14:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)