Şimdi ben Şiiri - Mustafa Taş

Sensizliğin sonbaharında
Sararmaya yüz tutmuş yaprak misali,
Düşmemek için direnirken dalından.
Ayrılığa zorlanmış hayallerim.
Anlamsızlığında hayatın.
Sevmek mi zor yoksa ayrılık mı?
Cevapsız sorular soruyorum kendime.
Cevaplarsa yanlız sende.
Ne güneşin batışını izliyorum artık
Ne el ele, karanlığında gecenin bıkmadığımız saatlerce bakışmaktan,
Konuşmadan.
O yıldızlı geceleri yaşıyorum.
Öyle ya...
Sonbaharı bu sensizliğimin.
Ben yanlız seninle olduğum,
sabırsızca bekleyen geceyi,
ve uykusuzluğunu atıp üzerinden,
saatlerce saklayan koynunda bizi,
o mehtaplı geceleri özlüyorum.
Utangaçlığımızı atamadığımız üzerimizden.
Ne tutmak ellerini
ne de hissetmek tenini.
Ben sadece sevdim seni.
Sensizliğin sonbaharındayım.
Yaprak benim direnen
Kurumaya yüz tutmuş dalsa sen.
Umutlarımda yeşeren.