Şimdi Bayramlar Soğuk

Eskiden bayram sabahları heyecanla uyanırdım. İçimde tarifi zor bir sevinç olurdu. Ev mis gibi kokardı, annem tatlıları hazırlarken babam eski şarkılar mırıldanırdı. Sokaklar çocuk kahkahalarıyla dolardı, herkesin yüzünde samimi bir gülümseme olurdu. Bayramlar sadece bir gün değil, bir his, bir hatıra, bir sıcaklıktı.

Ama şimdi… Şimdi bayramlar soğuk. Eskisi gibi ne kalabalık sofralar var ne de o coşku. Gözlerim hep eksilenleri arıyor. Sesini duymaya alıştığım insanlar artık yanımda değil. Telefonumun ekranında birkaç mesaj yanıp sönüyor ama içimdeki boşluğu doldurmaya yetmiyor. Bayram geldi ama içimde bayram yok.

Büyüdükçe değişiyor her şey. İnsanlar uzaklaşıyor, şehirler soğuyor, ilişkiler yıpranıyor. Bayramlar artık bir tatilden ibaret oluyor çoğu insan için. Çocukken anlamını bilmeden yaşadığımız o bayram ruhu, büyüdükçe kayboluyor. Artık kapılar eskisi gibi çalınmıyor, sohbetler kısa sürüyor, vedalar hızlı oluyor.

Bir bayram daha buruk geçecek… Kim bilir kaç kişi bu bayramda eski bayramlarını özleyecek? Kaç kişi sessizce iç geçirecek? Kaç yürek, "Keşke eskisi gibi olsa" diyecek?

Ama belki de bayram dediğimiz şey, kalplerde saklıdır. Belki de en derin hüzünlerin içinde bile bir yerlerde o eski sıcaklığı yaşatabiliriz. Kim bilir, belki bir gün, bayramlar yeniden bayram gibi olur…