Meğer yaşamamışım yıllarca,
Nefes almışım öylesine...
Bir gölge gibi karartı kalmışım,
Hüznü, ızdırabı, yangını, bilmemişim,
Uzaktan şöyle bir bakmışım..
Meğer gülmemişim hiç,
Gerilmiş dudaklarım öylesine...
Acı bir tebessümmüş en içten kahkahalar...
Mutluluğu, aşktan titremeyi hiç bilmemişim,
Uzaktan şöyle bir tatmışım...
Meğet seni hiç sevmemişim,
İçim geçmiş öylesine...
Bir yangının ilk kıvılcımıymış, en dayanılmaz günler...
Seni, seni sevmeyi hiç bilmemişim,
Uzaktan şöyle bir yanmışım...
Şimdi tadıyorum yaşamayı, hüznü, ızdırabı, yangını
Ve şimdi anlıyorum gülmeyi, mutluluğu...seni nasıl sevdiğimi...
Şimdi anlıyorum...
Kayıt Tarihi : 16.3.2010 14:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emrah Ay](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/16/simdi-anliyorum-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!