Şimdi Anlıyorum Şiiri - İsmail Akyüz

Babamın durduk yerde ağladığı yaşlardayım
altmış beş bahar gördüm artık katıksız bir hazandayım
karakışlardan geçtim güneş kadar sıcak yazlardan
hayallerim gerçekti gerçeklerimse hayal
yere göğe koyamadığım insanlardı
içime sinmeyenlerde
çoğunu bir bir sevdim kimi derin yer etti içimde
çocuklar büyüttüm çiçek kadar narin şiir kadar güzel
daha neler yaparım daha ne kadar yaşarım
mevsim sonbahar kışa çok yakınım
beklenmeyen yağmurlarda olur olmaz ıslanırım
düşünürken konuşurken okurken hatta uyurken
yani birden aklımı alıyor karamsar bir umutsuzluk
bırakıp gitmek gibi görememek gibi artık olamamak gibi
içime bir ateş topu düşüyor bedenim kavruluyor
düşünüyorum her şeyi sevdiklerimi çocuklarımı
boğazıma zalim bir hıçkırık takılıyor
dudaklarımı ısırıyorum dişlerim kenetleniyor
isyankâr kaygılarım gözlerimden taşıyor

Şimdi anlıyorum durduk yerde ağlamayı
biliyorum neden babamın gözlerinin yaşardığını
gülen yüzünün bir anda ıslanmasını
artık benim de gözlerim yaşarıyor bazen konuşurken
sesimin titremesini gözlerimin yaşarmasını
nasıl saklayacağımı bilemiyorum
boğazımda düğümlenip kalan o çaresiz hıçkırık
yüreğimde karanlığa sıkılan bir mermi gibi patlıyor