Anladım...
Birgün bitiyormuş başlayan ne varsa
Bitince yakıyor, yaktı anladım
Çıkmaz sokakların girişi neden var
Yollar kapanınca, baktım anladım
Sapasağlam dinç ayakta ve mutlu
Anlık sevgilerde varmış, oluyormuş
Hastalanınca, solunca, ölünce anladım
Roman roman şiir şiir yazdıklarımı
Uğruna yazdığım okumayınca anladım
Dolu dizgin sevip, doğru düzgün karşılık bulamayınca
İnsan aldığı nefesin anlamsız olduğunu anlayınca
Ama yaşaması gerektiği aklına gelince
Ve akıl, sınırlarını delince, delice anladım
Üzüldüm, bittim, kahroldum, ağladım ama anladım
Solumda taşıdığım sadece bir yük mü?
Soluduğum hava bu kadar büyük mü?
Tıkamalı mı boğazımı, düğümlenmeli mi?
İnsan her şeye rağmen sevmeli mi?
Sevdim anladım...
Öğrenecek daha neler var neler
Öğrenmeli miyim bilmiyorum
İstemiyorum belkide hiçbirşeyi
Nefret etmek üzereyim, ramak kaldı
Ha birde zamanda boşuna yer kaplayan bir beden
Daha fazla üzülmeden üzmeden
Kör olası kör düğümler çözülmeden
Özür diliyorum,
Gitmeliyim,
Anladım...
Kayıt Tarihi : 17.8.2016 02:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!