Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok
Geçti o meşum günleri, şimdi tadı yok
Çok kötü iz bıraktılar, şimdi şadı yok
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!..
Kendilerini, dev aynasında görürlerdi
İnsanların başına, her türlü bela örülerdi
Gariban insanları, oraya buraya sürerlerdi
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!..
Lüküs giyer, Mercedesle gezerlerdi
Gururundan sineği, böceği ezerlerdi
Sözlerinde durmaz, yan yan çizerlerdi
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!
Kahraman diye, resimleri puta taşa çizilirdi
Yaşantıları gazetelerde, TV’lerde görülürdü
Onların avenelerine sorsan, onlar birer vezirdi
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!..
Kendilerine göre, çok özel kanunları vardı
Aslında bu dünya onlara göre, çok çok dardı
Onlar nice masumların, günahlarına girdi
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!..
Hesap ettiler, bu yaşantıları bin yıl sürecek
Böylelikle canı çıkasıcalar, mutlu sona erecek
Ne bilsin ki, Tayyip Baba defterini dürecek
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!..
Şair Tahsin der; onlar bu dünyada zalim idi
Onların incittikleri, çok güzel birer Alim idi
Methiyelerine baksan, onlar birer belam idi
Nice insanlar gördüm, şimdi adı yok!..
Tiran- 12.10.2021
Kayıt Tarihi : 6.9.2023 13:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi: Müslümanlara Günyüzü göstermeyen zalimler için yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!