Şimdi Şiiri - İlker Gezer

Fırtanalı bir günde,azgın dalgaların olduğu bir denizin ortasında yakaladık aşkı,dalgalarla boğuşup aşkı kurtaracağımıza,birbirimizle boğuşup aşkımızı boğduk.Kendimizi çelimsiz,duyguları öksüz bıraktık,kolaydı yaşamak biz yinede zoru yaşadık.
Ya şimdi; yaraları kolay kapanmayacak izler bıraktık yüreğimizde,ne ümitlere yer verdik ne de sevgiye.Başlarken o kadar çok konuştuk ki aşkı,bittiğinde tek kelimeye sığdırabilme başarısını gösterebildik.Yine yarım bıraktık aşkı,biz film başlamadan hüzünlü sonu çektik.Kendimizi çelimsiz duyguları öksüz bıraktık.
Aşkımız gibi mevsimleride baharsız bıraktık.Acımasız bir diktatör gibi acımasız davrandık duygularımıza.Ve şimdi; kendimi üç kat daha yaşlı hissederek bakıyorum oturduğum yerden etrafa,farkım yok oturduğum yerden herkesin içinde bir sandalye gibi duruyorum.
Düşüncelerle boğulmaya devam ediyor aşk ve devamlı acı çekiyor,onun ölmeyişi bizi birdaha öldürüyor.
Ne olurdu peki? Saatlerce sevişebilirdik aşkımızla,günlerce koşabilirdik yollarda seninle,haftalarca gülebilirdik mutluluğumuza ve aylar geçtikçe inanabilirdik,arkamızda yıllar bırakıp tatlı bir hüzünle hatırlayabilirdik.Hayal olduk hayal oldu ümitlerde düşüncelerde.
Şimdi belirsizim,yenilgiye mecbur bırakılmış liderler kadar çaresizim,kazanmaya alışmaya çalışırken kaybetmeye mahkumum.Bu kalbalık kentte,yalnız kalmış kaldırımlar ve üzerine kiminin isyanı,kiminin nefreti,çaresizliği ya sevgisi ya umutları yazılı duvarlar,kadar yalınızım şimdi.
Şimdi bekliyorum,suçsa işlediğim,başkalarının hayatında hüzünle hatırlanacak hatalar yaptıysam,ben kesemedim cezamı,ömrüm beni affetsin,kader beni yok saysın.