Bir Eylül kadar hazindi sonumuz
Son bulmuştu artık hikayemiz.
Karanlık geceler işaret veriyordu nedensiz
‘Şimdi’ diyordu karanlığıma karışma vaktiniz
Bir davet çınlıyordu kulaklarda
Uğultular duyulmaz, sevdalar yaşanmaz oluyordu.
Kapıda ölüm,
Elinde bir buket dikenli gülüyle
Kan kırmızısı rengi yanıp sönüyordu.
‘Hadi’ diyordu vakit tamam
Bir masaldı hayat, tatlı bir rüya
Ve artık uyanma zamanı.
Yalvaran bakışlar, açılan avuçlar
Nafile, mecburdun onunla gitmeye..
El ele verip hayallerle,
Vedalaşıp tüm sevdiklerinle
Biraz ağırdan, biraz ağlayaraktan..
İşte gidiyordum artık
En derinlerden sarkıtılan
Acı bir elvedayla..
Kayıt Tarihi : 5.1.2006 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)