Şimdi.... Şiiri - Muharrem Pala

Deli gönlüm sana olamam kefil
Güvenimi sarsıp avladın gafil
Yaşamak ölmekmiş böyle sersefil
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Maymun iştahlıyı kınarım şimdi

Sarfedilen sözü etmesem gurur
Gözlerin gülümser kıredi verir
Elbet birgün kirli sular durulur
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Bekle beni hemen dönerim şimdi

Ağzım yandı sütten dikkat ederim
Yoğurdumu üfler öylece yerim
O yârin yoluna kurbandır serim
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Başlasın kalbimde onarım şimdi

Dost değil düşmanmış çıkan karşıma
Kıskananlar zehir kattı aşıma
Geçte olsa geldi aklım başıma
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Mum gibi üf desen sönerim şimdi

Hatırı varmış bir fincan kahvenin
Prensesi ol gayri kendi evinin
Çık gel selâmeti için yuvanın
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Güçsüzüm nerdeyse bunarım şimdi

Söyler misin neden biz inatlaştık
Bir gemi gibiyim sulara batık
Olandan bitenden pişmanım artık
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Kuş olur dikene konarım şimdi

Hüzzam makamından çalıyor sazım
Artık kimselere geçmiyor nazım
Buğulanıp birden doluyor gözüm
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
İki çeşme iki pınarım şimdi

Sevinecek neşem yokmuş zulada
Söz geçmez gönlüme başım belâda
Yeşil yaprak sarı olmuş Pala'da
Boşa geçen ömre yanarım şimdi
Gölgesi olmayan çınarım şimdi