Kartondan kuleler,
Kâğıt bebekler,
Çamurdan yaptığım kocaman şato...
Sırtıma dayanan temelsiz duvar...
Devrilin üstüme, derhal devrilin!
Ey! Damarlarımdan akan,
O sinsi zehir.
Kalbime saplanmış o paslı bıçak.
Yaşarken yabancı olduğum şehir...
Evrilin insanlar, şimdi evrilin!
Tepetaklak olmuş bütün doğrular.
Boşuna mı çekilen büyük sancılar?
Sabahı beklerken gördüğüm
Karanlık ve küflü duvar.
Çevrilin etrafa hemen çevrilin!
Ağlarken akmayan iki damla yaş,
Dünyaya duyduğum o ahmak telaş.
Nisanda eriyen kardan adamlar,
Sarıya boyanmış hazin sonbahar.
Savrulun yapraklar, şimdi savrulun!
Kayıt Tarihi : 11.12.2016 15:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Uğur Sarı](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/12/11/simdi-387.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!