Şimdi Şiiri - Kürşat Uçar

Şimdi gece yüzlü aptal bir saatin akrebiyle yelkovanı arasına sıkışmış halde,
Bir bardak suyun hali kalmıyor hatır sormaya bile.

Bazı yangınlar düşmüştür şimdi,
Gölge ettiğimiz kuytu köşelere,
Sirenleri uyumadığım bir gecenin sabah alarmıdır,
İşte o hiçbir yangına yetişemeyen itfaiye.

Varlığının sesini unutmak üzereyken ben,
Yokluğunun hepsi üç oda bir salonken ben,
Görmezden gelirken kendimi aynada, (sırf böyle görme diye beni)
Ben dedikçe ben, sen.

Yol gider mi hiç dedim,
Senden uzağa gidiyor yol inanmazsın,
Yanımdan geçip gidiyor yol, ben kalıyorum.
Aklım dünyanın en sarı bozkırı,
İçinde senin hiç sevmediğin şarkılar çalıyor,
İçimde bir radyo, şarkılar da kocaman gözlerini anlamıyor.

Söylenmişi var,
'Ben ne zaman seni düşünsem, aklıma yalnızlığım geliyor.'
Gece siyahından utanıyor,
Zira ellerim matem karası, saçlarımda ağustos karı, yer yer buzlanma görülüyor,
Bu sene de ne yağdı be,
Tutacak galiba yokluğun furyası.

Şimdi yaz görünümlü aptal bir günün güneşi ile ayı arasına sıkışmış halde,
Bir adamın hali kalmıyor, sevmeye bile.