Şimdi Şiiri - Zeynep Beşen

Bir den oldu
öyle birden
Nasıl başladıysa birden
Içimden ilkin kelimeler koptu
Sonra sen
Sonra sevincim
Sonra ben
Sonra gülüşüm
Sonra gece
Sonra sözcükler
Sonra dünya
Sonrasının bir önemini koymadın sen
Geriye ne kaldı diye bakmayacak kadar
Öyle birden oldu
Öyle aniden
Ne acisi var bunun
Ne öfkesi
Bir şey
Bu şey her neyse ışte
Bu şey ölüm kadar soğuk ola bilir mi deme..
Yaşamadin daha deme!
Yaşamanı istemem de isteme..
Hüzün mu?
Ben ona iman etmem..
Imam ettiğim tek şey var benim
Sana benzeyen..
Ama seninle uzaktan yakından alakası olmayana.
İmanim tam benim
Işte bu yüzden
Yikilamiyorum
Incinemiyorum
Uzulemiyorum
Bu kalpsizlik değil
Bu hissizlik hiç değil
Bu elle tutulur iman
Çoğunuzun açlık çektiği şeyi benden almana müsade edemem.
Şimdi ben sana sarılsam
Sana adını anlatırım
Şimdi ben sana dokunsam
Sana sadece adını yasatirim
Şimdi ben sana baksam
Sana yalnızca adını hatirlatirim
Şimdi ben seni konuşsam
Kalbini agritirim...
hissedersin
Yaşamanın her halini..
Nefesini solurum usulca
Öyle usulca
sıcaklığını alır boynuna bırakırım yavaşca..
Bıraktım