Çocukluğumun isyanı gözyaşlarım
Kurumuş bir nehir yatağı şimdi
Hüzün ve yalnızlık akıyor habersiz
Bir gölge misali geçiyor yaşam
Bilinmeden nasıldı,neydi, kimdi.
O ilk aşkım,ilk sıcak kucak
Mevsimsiz geldi geçti
Şimdi soğuk bir rüzgar esiyor saçlarımda
Gözlerimde nemli ve buruk duygular
Ellerinin izi yok artık avuçlarımda.
O deli dolu, o taşkın gençliğim
Yitip geçti ıssız ve karanlık yollarda
Alnımda başımı vurduğum taşların izi
Yüreklerde hüzün,yalnızlık kelepçesi kollarda
Kor gibi pişmanlık yanar içimde şimdi.
Metin ToprakKayıt Tarihi : 11.1.2008 04:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!