Ölümü bir kağıda yazar sonra kağıdı yakıp külleriyle sevişirdim
ölüm bu olsa gerek diye gülümserdim üstüne
biraz konuşup geceyle, sen biraz daha öldür diye beni en umutsuz halimi getirirdim sana
içimi acıtan herşeyi içimden attım öyle boş kaldı ki içim
her şey acıtanmış aslında
tüm şehri boşluğa itip tüm suçu yaşama nasıl atarsa zaman
biraz bahar rüzgarıyla biraz bira da suçu bana öyle atar gecenin en siyah anını yakalamışken ben
şimdi aslında eskidi ruhlarımız biraz yada büyüdü ama hiç yenilenmedi
kim bilebilir bir kral olduğumu benden başka yada senin hayatın bu denli iğrençken ben neden seninle senin yanında olmalıyım ben şimdi seninle kendi yanımdayım
Şimdisi var bide bu olanların oda işte bu şimdi seninleyim kendi içimden geçer şimdi senin tüm kadınlığın sana yüklediğim anlam tanışırsın diye kendinle şimdilik yanlızca masumiyet kokuyor...
Kayıt Tarihi : 27.4.2003 12:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!