Şımarıktı Bu Bahar Şiiri - Maide Özgüç

Hardı sonbahar
Rüya idi ilkbahar
Şatafatlı sarmaşıkların mevsimi
Yaseminlerin üzerine düşen çiğin gölgesiydi.
Zaman savrulmaktan yorulmayandı.
Bir düzenin karmaşasında
Birçokluğun yokluğunda
Bir başıbozukluğun sükûtunda
Eklenmişti bir zepline.
Uçar uçarda hiç düşmezdi,
Hiç konmazdı kimsenin elleri üzerine…
Yerden yükselen şenliklerin avazı
Yere çakılan umutların yargısız infazı
Karar yerinin son yetkili ağzıydı bu bahar
Hangisi derseniz,
Her bahar!
Öyle ya…
Sen fırlasan yerinden tutar hemen biri yeninden
Ok değilsin ki fırlasan dinlemesen yen diye bir zan.
Ancak cansın be can.
Ben kadar anadan üryan,
Durursun doğanın karşısında…
Tuttu mu fırlatır senide, bir yıldırımın bir şimşeğin heybetinde
Bir direniş bir asi tavrın nöbetinde…
Ah bahar!
İlkbahar…
Sonbahar…
Yaz… Kış…
Hepsi şımarık, hepsi sevdalı, hepsi son derece manalı
Ah bahar, şımarıksın ben kadar…
Yürüdüğüm yolun merhemi
Tutulacak şeyin dirhemi
Azın kararı, çoğun zararısın sen bahar…
Hanımeli, portakal çiçeği, yasemin, sümbül
Kokuları ile doludur bahar, ben kadar…
Sen kadar, siz kadar…
Herkesin bir kokusu var
Kendi mevsiminde bir bahar…

2 Eylül 2013