Şımarık VELET Şiiri - Fikret Turhan

köyde
çocukluğumda
öyle şımarık bir velettim ki
yanımda Tarkan bile alt etmişti...
evimizde inekler varken
ben manda yoğurdu isterdim
kılkıç mahallesinden
getirtir yerdim...
evimizde koyunlar varken
ben keçi peyniri isterdim
pomak mahallesinden
getirtir yerdim...
köyde
tüm çocuklar
lastik pabuçlar giyerken
ben beyoğlundan
iskarpinler giyerdim...
köyde
her çocuk
kendi oyuncağını
kendi yapar oynarken
ben İstanbul'dan alınan
mızıkaları çalar
plastik toplarla oynar
kimsenin evinde olmayan
radyoları dinlerdim...
köyde
evine gazete dergi
ve kitap giren
tek velet de bendim...
köyde
çocukluğumda
öyle şımarık bir velettim ki
bir tek bendim
babasıyla ava giden
babasıyla İstanbul'a giden
İstanbul'da yabancı film izleyen
Büyükada'da Lefter'i ziyaret eden
ve Fenerbahçe'nin maçlarına giden...
köyde
öyle şımarık bir
Arnavut velettim ki
okula gitmeden alfabeyi çözen
1960 ihtilalinde kahvehane önünde
devrim marşları söyleyendim...
bunları
kime mi?
borçluydum
tabi ki babama...
o babam ki
Hamiyet Yüceses'in bile
''-Yaşar'ım...'' dediği
Termal Kaplıcalarında
çiçekçilikte usta bahçıvan
insanlığında da kimse olamazdı
onunla yarışan...
köyde
çocukluğumda
öyle şımarık bir velettim ki
yanımda Tarkan bile alt etmişti...

Fikret Turhan-Yalova,
12.12.2015