Şımarık bir güvercindi kalbin;
Bilmezdi nereye konacağını.
Düşünmezdi, sonu neye varır diye.
O, kanat çırparken kimseye aldırmadan,
Uzaktan, izler dururdu kalbim;
Ve bilirdi, birgün yorulup da ona konacağını.
Bilirdi bilmesine, ama nereye çeksen oraya giderdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta