Yıkılsın dekorlar, perdeler insin,
Bu oyun burada biter şımarık.
Bu son trajedi, gözyaşım dinsin,
Canıma tak etti, yeter şımarık.
Tertemiz duygumla eğlendin durdun,
Sevda sopasıyla vurdun da vurdun...
Onurumu toprak gibi savurdun,
İşkencen ölümden beter şımarık.
Zâlimin ettiği yanına kalmaz,
Ne demişler hani, âh alan onmaz,
Eşsiz güzelliğin yerinde durmaz,
Senin de güneşin batar şımarık.
Mustafa Sürmeli
Kayıt Tarihi : 20.11.2018 19:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
24 Ocak 2007
![Mustafa Sürmeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/20/simarik-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!