Şımaranlardan Olma Ha Şiiri - Mehmet Turan

Hiç şüphesiz dünya da sayısız olan her şey bir şekle, bir surete bürünmüştür. Birbiriyle tam tamına uyumlu yani tıpa tıp uyum sağlayan yaratılmış iki şeyi bir arada bulmak mümkün değildir. Sadece bu nedenler doğa ve doğa içinde yaşayanlar, içinde olup bitenler her şey de çok yüce bir akılın var olduğunu bizlere göstermez mi? Varlıkların kendine yüklenen fıtratlar doğrultusunda belli bir düzen ve kurallar zinciri içinde yaşamlarına devam etmesine ne diyebiliriz ki? Bir ahenksizlik olduğunu söyleyebilir miyiz.? Bu öteden beri var olan bir olgunlaşmadan öteye nedir? Diğer yandan da insanların böbürlenmesi, kibirlenmesi, nasıl bir duygu olabilir ki.. Böbürlenme, kibir hiç şüphesiz ahlaki bir kavramdır. Kendini büyük görme, büyüklenme, başkalarını küçümseme demektir. Bir anlamda o kişinin küstahça davranış ortaya koymasıdır. Kibirli zorba insan olmak kime ne kazandırır ki? Kaba kötü kalpli insanlardan diğer insanlar neler bekleyebilir ki? İnsanın kendine ve bulunduğu çevreye şu veya bu şekilde iyiliğinin dokunması gerekmez mi? Ne demiştir büyük şair Baki: “Avazeyi bu âleme Davut gibi sal /Baki kalan bu kubbede bir hoş seda imiş.” İşte şiir böylesi duyguların neticesinde yazılmıştır. Mehmet TURAN