Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Öyle bir dedenin torunu olmak,bu vatana ödenen bedellerden pay sahibi olmakla eşdeğerlidir sanırım ,değerli dostum.Allah gani gani rahmet eylesin Ruhları şad olsun.
Bizlere bu cennet vatanı bıraktıkları için.
Selam ve dualarımla
hocam tüm atalarımızın ruhları şad mekanları cennet olsun bugünümüz onlara borçluyuz saygıalrımla yıldırım şimşek
Dedniz ve dedelerimiz,yürekleri NUR,şiarları ONURMUŞ,son istiklal gazilerimizde toprağa verildi,şiirinizdeki topraklarıda satmazlar inşallah,,atalarımızın ruhu şadolsun,umutlarımız tükenmedi daha Atamızın bahsettiği Asillik, birilerimizin damarlarında hala dolaşıyor,şiir için sağolun dostum,ilhamla okudum
MEHMED AKİF DERKİ VATAN.
EL KOL BACAK SANKİ TUFAN.
AHMETLER MEHMETDİR YATAN.
BİZLER ECDADA RAHMET YAGDIRAN..........
YÜREGİN DERD HÜZÜN GÖRMESİN.......
Nafi Bey, (sistemin azizliği sanırım, 10 puan veremedim, çalışmıyor) Çok şahane olmuş. Ne var ki bu kardeşlik yürümüyor.Kürtler adına çalıştığını söyleyerek davrananlar, Kürtler' e ihanet ediyorlar. Kürtler ise bunu bilmiyor yada ellerinden bir şey gelmiyor.Pekkaka Teröristine şiirimde yazdım şimdi de yazacağım. 15 Şehit verdik çünkü. Tüm bunlar ABD' nin başımıza sardığı beladır.
Şiiriniz harika şairi kutlarım.Selamlarımla. İyi bayramlar.
Eline diline sağlık ustad. Bu millet daha çok çanakkale destanı yazmaya mukadirdir. Ne yazıkki içimize nifaklar sokulmuştur ,baştakilerde buna demograsi özgürlük havarisi olma adına göz yummaktadırlar.Allah devletimizin milletimizin yardımcısı olsun
Merak etme şair dostum.Sen Aslanköylü Ahmet Efendi'nin torunu;ben Silvanlı Haso Dayının.
Ve bu yürekleri taşıyan torunların yüzü suyu hürmetine ayaktayız.Canımız sağ oldukça daha çok Çanakkaleler yaratırız.Kutluyorum bu duyarlı şiirinizden dolayı...Sevgiler
Düşman kaş göz aralığı, sakal mesafesi
Nöbeti gelen, haykırıp atlıyordu ölüme
Gülüyordu gözler, yüzde tatlı tebessüm
Biliyorlardı ki vatan harcıydı bedenleri
Duyarlı yüreğinizi kutlarım
Çanakkale Savaşı;
Avrupa ülkelerinin yüksek teknolojiyle geliştirilmiş silahlarına karşı ülkemiz insanının çeşitli imkansızlıklara rağmen verdiği büyük mücadele, “Birlikten kuvvet doğar” deyiminin engüzel örneği. Anadolu topraklarında yaşayan Türk, Kürt, Laz, Çerkez tüm insanların elele ve omuz omuza vererek kazandıkları eşsiz bir zafer. Malesef günümüzde bu kardeşlik bazı Dünya ülkeleri tarafından ülkemizin zayıflatılması ve gücünü kaybetmesinin temini geyesiyle (etnik ayrımcılık yapılmak suretiyle) bir koz olarak kullanılmak istenilmektedir. Anadolu insanı bu durumun farkındadır ve bu tuzağa düşmeyecektir. Birkaç bedbaht ve gafil insanın bu ülkelere uşaklık yapma hatasına düşmeleri ülkemizdeki birlik ve beraberliği asla bozamayacaktır. Feyz alarak ve haz duyarak defalarca okuduğum harika şiirinizi ve güçlü kaleminizi kutlarım. Yüreğinize sağlık.
Nafi Hocam Analar Ağlamasın adlı şiirimle ilgili yoromlarınızı okudum çok teşekür ederim.Ben bu konulara elemden geldiğince değinmeğe çalışıyorum.Dünyanın ve ülkemizin durumu ortada.
Herkes kendine göre bir yol tutturmuş gidiyor.Birlik beraberlik yok yaşananlardan ders çıkarmak yok yaşanacakları bile bile engellemeye yönelik hiçbir çaba yok.Kısacası yooook yoook.Atamız bizlere bu memleketi emanet ederken başkalarına peşkeş çekilsin,başkalarının her söylediği yapılsın,onlar isteyince herşey ellerine teslim edilsin diye emanet etmedi bu vatanı.Anaları ağlatmaya Çanakkale de yatanların kemiklerini hergün sızlatmaya hiçbirimizin hakkı yoktur sanırım.İnşallah ileriye dönük bir umut olarak birlik ve beraberlik içinde kardeşçe yaşamak için temiz bir toplum uygar bir millet onurlu yaşam içinde geçirmek dileğiyle.Tekrar şiirlerini ziçin teşekürler.
Bu şiir ile ilgili 71 tane yorum bulunmakta