Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Nafi bey ancak bu kadar güzel anlatılabilir bu konu,inşallah anlayanlar çoğalırda birdiktelik oluşur.yüreğinize sağlık.ant+10
Bilirim özgürlük türküleri dillerindeki
Elele koyunkoyuna yatıyorlar
Silvanlı Haso dayı'yla
Dedem
Arslanköylü Ahmet Efendi
Evet hocam Nafi bey Çanakkale zaferini anımsatan çok harıka güzel bir şiir, tebrikler. tam puanımla .Şehit lerimizede Allah tan Rahmet diliyorum.Sevgi ve saygılar.
TEBRİKLER KUTLARIM
biz bir bütünüz..Çanakkale ruhu..tek kurtuluş çaremiz..Anlamlı şiir için teşekkürler üstadım,tüm şehitlerimize Yüce Rabbim den sonsuz rahmet diliyorum...Onların sayesinde yaşıyoruz..Saygılarımla Sayın Çelik.Kaleminiz daim ,gönlünüz şen olsun.+10
Orada
çanakkale sırtlarında bir yerde
Yüksekçe bir tepedeler şimdi
Silvanlı Haso Dayı'yla
Arslanköylü dedem Ahmet Efendi
Bilirim özgürlük türküleri dillerindeki
Elele koyunkoyuna yatıyorlar
Silvanlı Haso dayı'yla
Dedem
Arslanköylü Ahmet Efendi
Bu sözler üzerine daha ne denebilir ki, bölmeye çalışanlar utansınlar! Harika şiir, tebrikler! saygılar!
Evet çok güzel... güzel, akıcı bir dil, anlam yüklü.
insanın öne çıktığı, dostluğun öne çıktığı nefis bir çalışma kutlarım.
Bu güzelim vatanın kurtuluşunda çarpışan tüm atalarımızın ruhları şad olsun.Üstadım ne güzel bir anlatım kutlarım.Saygılarımla
Tüyleri diken diken eden bir şiir
şimdi nerede bu beraberlik ne oldu kim bozdu
bu Vatan için tek yürek olanlar hayatını hiçe
sayanlar boşuna mı oldu toprak ayağımızın altından
kayıp gidiyor şehitlerin torunları uyuyormu bu
bölünmüşlüğe bir son verilsin
Tebrikler tam puan la kutluyorum.
Zerrin TAYFUR
SİLVANLI HASO DAYI İLE ASLANKÖYLÜ AHMET EFENDİDEN ALLAH (C.C.) RAZI OLSUN ONLAR BU TOPRAKLAR İÇİN, NAMUSUMUZ İÇİN CANLARINI ESİRGEMEDEN VERDİLER. RUHLARI ŞAD OLSUN. PEYGAMBERİMİZ HZ. MUHAMMED KOMŞULARI OLSUN (AMİN) CAN DOSTUM ŞİİRİNİZİ TAM PUANLA KUTLUYOR VE ANT. AL. KALIN SAĞLICAKLA.. Ahmet B. Ünal
-İşte bu birlik ve beraberlik ruhunu anlamayanlar
-İşte vatan, bayrak sevdasından nasibini alamayanlar,
-İşte kendisini tecrit edilmiş sayanlar veya böyle diyenlere uyanlar.
-İşte doğudan batıya göçerek her türlü melaneti işlemek suretiyle villalarda sırça saraylarda bin bir çeşit karı, kız ile alem yapıp ta sonrada KÜRTÇÜLÜK türküsü yakan aptallara uyanlar BU RUHU ANLAMAZLAR Şair dostum.
Onlar bu günki üçbeş çapulcu için mi omuz omuza , kucak kucağa yatıyorlar.
-Olmayan bir kimliğin mücadelesi için mi kucak kucağa şehit düştüler yurdumun her karışında.
-Esas ihanet şühedalarımızın(Haso dayılarımızın,Ahmet efendilerimizin) kazandırdıkları, kanları karşılığı hediye ettikleri cennet vatanımızda ayrı bir kimlik ve varoluş mücadelesi vermektir.Ve bu mücadeleye alet olmaktır.
-Kardeşçe bir yaşam dileğiyle.
Farklı Değiliz isimli şiirimi ziyarete beklerim.
Selam ve saygıyla
Bu şiir ile ilgili 71 tane yorum bulunmakta