Şilvan Çokvar Şiirleri - Şair Şilvan Çokvar

Çıplak ayaklarımızla basıyorduk dikenlere.. Bile bile acıtıyorduk canımızı, bile bile akıtıyorduk kanımızı... Yaramız iyileşmeden açıyorduk bir yara daha... Neydi yaptığımız? Kimeydi kastımız? Barış diye bağırıyorduk kavgalarımızda... Kavgayla barış olurmuydu? Bir fotoğrafımız da yoktu anı diye saklayacak.. Anımıza ortak kimsemiz bile yoktu.. Arkamızdan ağlayacak gözyaşlarıda.... Umutlarıda yoktu biz onları kurutmuştuk oysa... Çıplak ayaklarımızla basıyorduk dikenlere.... Koşmaktan unutmuştuk yürümeyi.... Pişmanlığımız had safhaya çıkmıştı pişman olamıyorduk... Dudaklarımız büzülmüştü gülemiyorduk.. Bileklerimiz kelepçe arıyordu belki... Elimizi uzatamıyorduk.. Ölmek istiyorduk belki de... Yinede gönlüm dağlarda diye Ölemiyorduk... Çıplak ayaklarımızla basıyorduk dikenlere... Yine de yaşıyorduk.

Epey bir zaman geçmiş, hasretin ardından Yine düşlerim yollarda ve gözlerim kapıda arar seni... Bugün özlem kokuyorum, korku kokuyorum, çaresizlik kokuyorum. Buram buram ulaşılmazlık kokuyorum; Parfüm niyetine... Sen ki beni görmezden gelen sevgili, yüreği kinle dürtülmüş pişmanlığın hıçkırıklarıyla attın uçurumlara... Yaşanmamış hislerin korkusuda mı yoktu sende? Özlem uyandırmadı mı yüreğini... Çaresizlik değildi bunun adı... Beni çoktan gömmüştün duvarlar ördüğün düşlerine... Çoktan ölmüştüm...