Siluet Şiiri - Hüseyin Uğur

Nasılsın? Nasıl hissediyorsun bugün dedim
İyidir dedi, kendinden bahsetmediğini anladım
Bir bankta oturmuş bir siluetti, Ocak ayıydı
Sanırım tek ışığı bir ay, bir de sokak lambasıydı

Seçilmiyordu yüzü, gözleri yere odaklıydı
Bir ölü gibi soğuktu, sanki bedeni kar taneleriydi
Akrep 4'ü kıstırmış, koca şehirde tek başınaydı
Sevgiden yoksun büyümüş uzun uzun anlattı

Kini, nefreti yoktu kimseye ama yorulmuştu
Yanlış insanlarla karşılaşması bitmeyen bir imtihandı
Şaşırdım, iyi ki karşılaştım onlarla dedi
Her biri şu cahil hayatıma öğretmendi

Ben bu devrin insanı değilim bir baksana etrafına
Sevgiyi bile alet ettiler pisliklerine
Neyse vakit geldi dedi, teşekkür etti dinlediğime
Sokak lambası söndü, siluet döndü bedenime