Silseydim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ne olurdu, bu kadar güçlü olmasaydı belleğim,
Unutabilseydim seni, gördüğümün ertesi günü,
Unutabilseydim birlikte gezdiğimiz yerleri,
Ne o çiseleyen yağmuru anımsasaydım,
Ne o yaprakları okşayan rüzgarı,
Elinin elimdeki sıcaklığını unutabilseydim,
Saçlarının, gözlerinin rengini,
Yüzündeki hüznü,
Beni benden edeb her şeyi unutabilseydim,
Seninle ilgili her ne varsa anılarımda
Silseydim.

Anıların kanaviçe gibi işlemiş belleğime,
Nakış nakış, desen desen işlenmiş.
Bir yerde bir gülüşsün eli-ayağı dolaştıran,
Bir yerde gözleri kamaştıran bir bakış,
Bir süzülüş bir yerde; kelebeklerden alınma,
Bir yerde bir hüzün; sonbaharlardan kalma,
Bir yerde bir umut, bir yerde bir kapı,
Bir yerde bir patika, bir yerde bir deniz,
Başımı döndüren bir koku bir yerde,
Gülerek arkasından çağıran bir hayal
Gerilerde,
İlerde.

Seni unutmak kendimi unutmaktan farksız,
Senden geçmek kendimden geçmek,
İşte öylesine derin izler bırakmışsın belleğimde,
Yüreğimde öylesine kanayan yaraya dönmüşsün,
Öylesine sızı olmuşsun kemiklerimde,
Dudaklarımda bir dilek olup gitmişsin
Ve bir dua avuçlarımda
Ellerimde.

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiitrler 'inden > 27-28/100)