Şıllık Şiiri - Nevzat Dağlı

(İlhan Selçuk’u saygıyla anarak)

Sözünü bitirmez “benim” demeden,
Yiğidi zalime odur yem eden.
Ruhu sakinleşmez küfür yemeden;
Bu yüzden herkese yapıyor kıllık,
Sövene arsızca bakıyor şıllık.

Sürtünür, bulaşır kepaze olur,
Kuyruğu dik tutar, çıkar yol bulur.
Kartlaşır velakin hep taze kalır;
Saçlarında boya, yüzünde allık,
Moda süslenmekten çakıyor şıllık

Zerafet onunla olmuştur heder,
Güzeli çamurlar hiç duymaz keder.
Girdiği ortamı tarumar eder;
Narin bir bel değil, demirden pulluk,
Bahçeyi hoyratça söküyor şıllık.

Şıllığa özenen yeniler de var,
Kalpleri duygusuz, yüzleri duvar.
Ne yazık, bir şıllık bin yiğit savar;
Çünkü o zalime ediyor kulluk,
Mazlumun üstüne çöküyor şıllık.

Çok şükür Nevzat’ım beladan ırak,
Ustanın izinde haklıya çırak;
Dedi ki bizlere ‘şıllığı bırak,
Çirkef bulaşmasın, çok eski yıllık,
Pisliği temize döküyor şıllık’.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat