Sille Durağı Şiiri - Öznur Saka

Bu ilk geçişim değil tramvayla bu duraktan
Kim bilir kaçıncı geçişim
Belki üçyüz, belki beşyüz, belki bin defadır geçtim bu duraktan
İnan hiç dikkatimi çekmezdi inen, binen
Bakmazdım inan ki inen sarışın kızlara, umurumda değildi Sille Durağı
Tâ ki bir pazar günü sınav için okula gelişim
Senin yanımdan geçişin rüzgar gibi
Ve ertesi gün otobüs beklerken bana bakışın ve...
Ne zaman sonra senin Sille Durağında indiğini öğrenişim
Her sabah sırf sana yer vermek için boş koltukları olan tramvayları beklerdim Zaferde
Sen belki benim olduğum vagona gelirdin, yer olmazda sana
“Buyurun, şöyle oturun” demeyi düşlerdim hep,
Sense hep ön vagonda kalırdın oysa,

Okul dönüşünde hep seni beklerdim kantinde
Sen ne zaman okulun kapısından çıksan dışarıya
Ben işim gücüm neyim varsa bırakır peşine düşerdim
Az kırılmadı arkadaşlarım yarım bıraktığım masa tenislerine
Az sitem işitmedim hani onlardan, oyun bozanlığım için
Ancak biliyorlardı sana zaafımı
Ellerinden geldiğince bana yardımcı olur, seni beklerlerdi benimle
O kadar beklerdim seni, ancak yinede şöyle doya doya bakamazdım sana
Bazen bir kaçamak bakış yeterdi sana uzaktan uzağa
Bazen senin endamını seyretmek kantinden sınıfa giderken,
Utanırdım açıktan açığa bakmaya, korkardım belki, bilemiyorum
Yalnız gurur mu, korkaklık mı, utangaçlık mı adını koyamadığım bir duygu engel oluyordu
“Hayır” diyeceğin hissi mahvediyordu onca hayallerimi
Ve sen Sille Durağında iniyordun
Biliyor muydun seninle beraber canımın yarısı da bu durakta kalıyordu
Ne zaman ki sen bu duraktan binersen o zaman bir bütün oluyordu
Sen bunların hiç birini bilmiyordun oysa
Herkes gibi biniyordun tramvaya ve akşam dönüşü;
Ruhumun yarısını alıp benden iniyordun Sille Durağında