Silkinme vakti Şiiri - Merve Saran

Filistin de bir çocuk olabildik mi?
Kıp kızıl kan ve buldozerler arasında ürkek..
Anne babasının şevkatli eli yerine,
Yağan bombalarla başı okşanan.

Sessizce zulmün bağrına atılan,
Babasının ardından dünyaya haykıran,
Ağlayan sümeyyeler olabildik mi,
Hiç ağladık mı fecr şahlandığı an?

Ya kafirlerin tecavüzüne maruz kalanlar!
Çıldırdık mı onlar gibi,haykırdık mı dünyaya?
’’Nerdesin ey şanlı mücahit! ’
Ölebildik mi ruh bedenden çıkmadan?

Sarsıldı yer gök,iffet tarumar oldu.
Hilal ve mihr utandı şahitliğinden.
Kahroldu toprak yapılan zulümden.
Rahmet döküldü hıçkırıklarla semadan.

Anne kucağında vurulan Vaadlar,
Ağlamasın artık Muhammet babaları.
Duaya kalkın ey Müslümanlar!
Bitsin artık bu zulüm bu işkenceler…

Cennet kokulu bebekler gavur elinde!
Yeter artık yürek taştı fani dünyada.
Bu zulüm bu işkence, bu azap.
Hesapsız kalmayacak elbet mahşerde..

Bir gece hilalle kalabildik mi..?
Zulme beddualar edebildik mi?
Uykumuzu bölüp secdeye varıp,
Rabbim kurtar filistini diyebildik mi?

Gelin ey insanlar duaya gelin.
Irak’a filistin’e dua edelim.
Bitsin bu işkence bu kanlı zulüm..
Uyanmak vaktidir silkinin canlar! ..